ชีวิตนี้มีเพื่อ...

เนื้อเรื่อง

From: Jariya Chuenjaichon <gaygai22@yahoo.com>
>To: ku_anne' <c-atita@kiw.co.th>, ku_ple <usa.silraungwilai@se1.bp.com>
>Subject: สำหรับใครก็ตามที่ยังไม่รู้ว่ามีชีวิตเพื่ออะไร
>Date: Mon, 25 Jul 2005 03:41:24 -0700 (PDT)
>
> >> >ชายหนุ่มคนหนึ่งได้รับเชิญจากมหาวิทยาลัยเอกชน
> >> > >
> >> >เพื่อนให้เป็นวิทยากรพิเศษสอนวิชาปรัชญาให้กับนักศึกษาปริญญาโท
> >> > > >เขาเตรียมการสอนอยู่หลายวัน
> >> > > >จึงตัดสินใจจะสอนนักศึกษาเหล่านั้นด้วยแบบฝึกหัดง่าย ๆ
> >> > > >แต่แฝงไว้ด้วยข้อคิด
> >> > > >
> >> > >
> >> > > >เขาเดินเข้าห้องเรียนมาพร้อมด้วยของสองสามอย่างบรรจุอยู่ในกระเป๋าคู่ใจ
> >> > > > เมื่อได้เวลาเรียน เขาหยิบเหยือกแก้วขนาดใหญ่ขึ้นมา
> >> > > >แล้วใส่ลูกเทนนิสลงไปจนเต็ม
> >> > > >"พวกคุณคิดว่าเหยือกเต็มหรือยัง?"
> >> > > >เขาหันไปถามนักศึกษาปริญญาโท
> >> > > >
> >> > >
> >> > >
> >> >แต่ละคนมีสีหน้าตาครุ่นคิดว่าอาจารย์หนุ่มคนนี้จะมาไม้ไหนก่อนจะตอบพร้อมกัน...
> >> > > >"เต็มแล้ว..."
> >> > > > เขายิ้มไม่พูดอะไรต่อหันไปเปิดกระเป๋าเอกสารคู่ใจ
> >> > > >หยิบกระป๋องใส่กรวดออกมา
> >> > > >แล้วเทกรวดเม็ดเล็ก ๆ
> >>จำนวนมากลงไปในเหยือกพร้อมกับเขย่าเหยือกเบา ๆ
> >> > > > กรวดเลื่อนไหลลงไปอยู่ระหว่างลูกเทนนิส อัดจนแน่นเหยือก
> >> > > >เขาหันไปถามนักศึกษาอีก
> >> > > >"เหยือกเต็มหรือยัง?"
> >> > > >นักศึกษามองดูอยู่พักหนึ่งก่อนจะหันมาตอบ
> >> > > >"เต็มแล้ว..."
> >> > > >เขายังยิ้มเช่นเดิม
> >>หันไปเปิดกระเป๋าหยิบเอาถุงทรายใบย่อมขึ้นมา
> >> > > > เททรายจำนวนไม่น้อยใส่ลงไปในเหยือก
> >> > >
> >> >เม็ดทรายไหลลงไปตามช่องว่างระหว่างกรวดกับลูกเทนนิสได้อย่างง่ายดาย
> >> > > > เขาเทจนทรายหมดถุง
> >>เขย่าเหยือกจนเม็ดทรายอัดแน่นจนแทบล้นเหยือก
> >> > > >เขาหันไปถามนักศึกษาอีกครั้ง
> >> > > >"เหยือกเต็มหรือยัง?"
> >> > >
> >> >เพื่อป้องกันการหน้าแตกนักศึกษาปริญญาโทเหล่านั้นหันมามองหน้ากัน
> >> > > > ปรึกษากันอยู่นานหลายคนเดินก้าวเข้ามาก้ม ๆ เงย ๆ
> >> > > >มองเหยือกตรงหน้าอาจารย์หนุ่มอยู่หลายครั้ง
> >> > > >มีการปรึกษาหารือกันเสียงดังไปทั้งห้องเรียน
> >> > > >....จวบจนเวลาผ่านไปเกือบห้านาที
> >>หัวหน้ากลุ่มนักศึกษาจึงเป็นตัวแทน
> >> > > > เดินเข้ามาตอบอย่างหนักแน่น
> >> > > >"คราวนี้เต็มแน่นอนครับอาจารย์"
> >> > > >"แน่ใจนะ"
> >> > > >"แน่ซะยิ่งกว่าแน่อีกครับ"
> >> > > >
> >> > >
> >> > >
> >> >คราวนี้เขาหยิบน้ำอัดลมสองกระป๋องออกมาจากใต้โต๊ะแล้วเทใส่เหยือกโดยไม่รีรอ
> >> > > >ไม่นานน้ำอัดลมก็ซึมผ่านทรายลงไปจนหมด
> >> > > >ทั้งชั้นเรียนหัวเราะฮือฮากันยกใหญ่
> >> > > >เขาหัวเราะอย่างอารมณ์ดี
> >> > > >"ไหนพวกคุณบอกว่าเหยือกเต็มแน่ ๆ ไง" เขาพูดพลางยกเหยือกขึ้น
> >> > > >"ผมอยากให้พวกคุณจำบทเรียนวันนี้ไว้
> >>เหยือกใบนี้ก็เหมือนชีวิตคนเรา
> >> > > > ลูกเทนนิสเปรียบเหมือนเป็นเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิต
> >> > > >เช่น ครอบครัว คู่ชีวิต การเรียน สุขภาพ ลูก และเพื่อน
> >> > > >สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องที่คุณต้องสนใจจริง
> >>สูญเสียไปไม่ได้...."
> >> > > >"...เม็ดกรวดเหมือนสิ่งสำคัญรองลงมา เช่น งาน บ้าน รถยนต์
> >> > > >ทรายก็คือเรื่องอื่น ๆ ที่เหลือเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ
> >> > >ที่เราจำเป็นต้องทำ
> >> > > > แต่เรามักจะหมกมุ่นอยู่กับเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ
> >>เหล่านี้....
> >> > > >
> >> > > >เหยือกนี้เปรียบกับชีวิตของคุณ ถ้าคุณใส่ทรายลงไปก่อน
> >> > > >คุณจะมัวหมกมุ่นอยู่กับเรื่องเล็ก ๆน้อย ๆอยู่ตลอดเวลา
> >> > > >ชีวิตเต็มแล้ว...เต็มจนไม่มีที่เหลือให้ใส่กรวด
> >> > > >ไม่มีที่เหลือใส่ให้ลูกเทนนิสแน่นอน..."
> >> > > >
> >> > >
> >> > >
> >> >"...ชีวิตของคนเราทุกคน..ถ้าเราใช้เวลาและปล่อยให้เวลาหมดไปกับเรื่องเล็กๆน้อย
> >> > >ๆ
> >> > > >เราจะไม่มีที่ว่างในชีวิตไว้สำหรับเรื่องสำคัญกว่า...
> >> > > >เพราะฉะนั้นในแต่ละวันของชีวิต
> >> > >
> >> >เราต้องให้ความสนใจกับเรื่องที่ทำให้ตัวเราและครอบครัวมีความสุข
> >> > > >ใช้ชีวิตเล่นกับลูก ๆ หาเวลาไปตรวจร่างกาย
> >> > > >พาคู่ชีวิตกับลูกไปพักผ่อนในวันหยุด
> >> > > >พากันออกกำลังกายเล่นกีฬาร่วมกันสักชั่วโมงสองชั่วโมง
> >> > > >เพื่อสุขภาพและความสัมพันธ์ที่ดีในชีวิต
> >> > > >เราต้องดูแลเรื่องที่สำคัญที่สุดจริง ๆ
> >> > > >ดูแลลูกเทนนิสของเราก่อนเรื่องอื่นทั้งหมด..."
> >> > >
> >> > >
> >> >"...หลังจากนั้นถ้ามีเวลาเหลือเราจึงเอามาสนใจกับสิ่งแวดล้อมที่อยู่รอบๆตัวเรา
> >> > >..."
> >> > > >
> >> > > >นักศึกษาคนหนึ่งยกมือขึ้นถาม
> >> > > >"แล้วน้ำที่อาจารย์เทใส่ลงไปล่ะครับ หมายถึงอะไร?"
> >> > > >เขายิ้มพร้อมกับบอกว่า
> >> > > >"การที่ใส่น้ำลงไปเพราะอยากให้เห็นว่า
> >> > > >ไม่ว่าชีวิตของเราจะวุ่นวายสับสนเพียงใด
> >> > >ในความสับสนและวุ่นวายเหล่านั้น
> >> > > > คุณยังมีที่ว่างสำหรับการแบ่งปันน้ำใจให้กันเสมอ...."